Kiedy chodzi się po Starym Mieście w takie ponure lutowe dni jak teraz, człowiek zapomina, że miasto może być magiczne. Jednak kiedy chmury rozsuwają się choćby na krótko, naszym oczom ukazuje się ta druga Warszawa, to cudownie magiczne miejsce. Wystarczy tylko być właśnie TAM i umieć patrzyć.
Zwłaszcza w tym miejscu... Od razu przypominają mi się znajome słowa... bardzo na miejscu.
“Dziewczyna czuje — odpowiadam skromnie —
A gawiedź wierzy głęboko;
Czucie i wiara silniej mówi do mnie
Niż mędrca szkiełko i oko.
Martwe znasz prawdy, nieznane dla ludu,
Widzisz świat w proszku, w każdej gwiazd iskierce.
Nie znasz prawd żywych, nie obaczysz cudu!
Miej serce i patrzaj w serce!”
A gawiedź wierzy głęboko;
Czucie i wiara silniej mówi do mnie
Niż mędrca szkiełko i oko.
Martwe znasz prawdy, nieznane dla ludu,
Widzisz świat w proszku, w każdej gwiazd iskierce.
Nie znasz prawd żywych, nie obaczysz cudu!
Miej serce i patrzaj w serce!”
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz